Vandaag ben ik ziek. Feiko is de afgelopen week al snotterig en verkouden geweest, hoofdpijn viert hoogtij! Zaterdag en zondag heb ik gewerkt. Zaterdag kabbelde de tijd wel voort, het was een rustige dag waar er steeds wel wat te doen was. Natuurlijk was het spitsuur met wafels bakken, maar de zon scheen zo fijn dat iedereen op zijn gemak buiten op het terras kon zitten. Ook al was het ongeveer -4, de zon heeft al zoveel kracht dat het buiten heerlijk is. Feiko was tijdens het vissen ook al licht verbrand op zijn wangen.
Zondag was het een ander verhaal. Wederom scheen de zon, strakblauwe lucht, fluitende volgels. Half Ørskog had besloten om er die dag op uit te gaan, het was dan ook zó druk op Fjellstova dat het parkeerterrein helemaal bomvol was, bovendien kwamen er nóg veel meer mensen te eten. 's Avonds in bed was ik nog bezig met eten serveren, zo druk had mijn hoofd het er mee...
De planten houden wel van dit zonnige weer. De bonen, sla en dille maken een groeispurt mee. De Nieuw-Zeelandse spinazie komt ook al op. Plus de tomaten, ik ben benieuwd! Ik zal er dit jaar wat beter op passen, vorig jaar halverwege de zomer waren de tomaten een beetje uit de klauwen gegegroeid en barstten de vruchten open voordat ze rijp waren. Dat wil ik nu voorkomen. Er is echter één probleem, er ligt hier nog steeds sneeuw, dus ik kan nog niets buiten verplanten. Alles staat nu in plastic emmers, hopelijk houden de planten het op deze manier zeker nog een maand vol.
Tenslotte ben ik bezig mijn tweede boek te schrijven. Het eerste ben ik nu aan het corrigeren, dat heb ik in de maand november geschreven terwijl ik meedeed aan NaNoWriMo. Oftewel : National Novel Writing Month. De bedoeling is dat er in één maand een novelle geschreven wordt van minimaal 50,000 woorden. Dat is me gelukt, als bonus daarvoor heb ik tot juni de tijd om dit boek gratis te laten drukken. Voordat het zover is, moet het hele verhaal tot in de puntjes af zijn en daarbij geheel zonder spelfouten...Het is een toekomstverhaal geworden, waarin de hoofdpersoon op zoek gaat naar haar familie. De wereld zoals wij die kennen bestaat niet meer, er is te weinig voedsel, geen brandstof, geen elektriciteit. Hoe het afloopt, dat is mij ook nog niet helemaal duidelijk! Ik lees graag boeken van Thea Beckman en Tonke Dragt en dat is mijn inspiratie geweest.
Het verhaal waar ik nu aan werk is echter waargebeurd. Ik kan er niet teveel overzeggen, behalve dat het op dit moment nog steeds niet is afgelopen. Elke week komt er een hoofdstuk bij. Het is bijzonder spannend, emotioneel, maar ook een eye-opener. Enfin, als het af is etc, etc.
Ik heb nog steeds hoofdpijn. Nu heb ik dat zelden, des te zwaarder beleef ik dat. Vind ik zelf, haha! Deze blog heeft me even af weten te leiden, maar nu ga ik rustig Boer zoekt Vrouw kijken op uitzending gemist.
Oh ja, in die grote dozen zaten heelveel knutselspullen, waarmee ik onder andere foto's van (hoe kan het ook anders) P en P gemaakt heb.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten