dinsdag 3 mei 2011

Giskemonibba (687 m)

Dynjafossen, waterval in de Ørskogrivier.

De tocht die we hebben afgelegd aangegeven in rood. Het sneeuwstuk is omcirkeld.
Beginpunt, we hebben de heenweg een uur nodig gehad, terug 52 minuten
Links van het midden de seters waar ik in de vorige blog over vertelde

Richting Vestnes

Heerlijk zacht mos om even pauze te houden.

Op de top! Uitzicht richting Sjøholt.

Het weer was niet helder genoeg om tot aan de oceaan te kunnen zien. Wel zagen we twee grote arenden.

Daar komt ons drinkwater vandaan!

Sommige stukken gingen over sneeuw, steil, gevaarlijk en best wel eng.

Richting Kvanndalen. Kvann is de naam van een bepaald plantje.


Het weer was niet perfect, halfbewolkt met in de verte regenwolken. De foto's zijn dan ook wat donker geworden. Het was fantastich mooi! Nu heb ik 8 punten, voor elke berg krijg je bepaald aantal punten. Ik ga proberen dit jaar 100 punten te halen. Het seizoen loopt van 1 mei tot 1 oktober, dus ik heb nog even tijd!

zaterdag 30 april 2011

Nysæternakken (549m)

De rode lijn geeft onze route aan. Bij het kruis ligt een schat.
Gisteren hebben we fantastisch gebarbequed op Fjellstova, het was heerlijk om 's avonds buiten te zitten! Vandaag zijn we een bergje opgeweest, zie hieronder de foto's. Eindelijk begint het voorjaar hier ook, met temperaturen rond de 20 graden. Precies goed, dat is warm genoeg om hier lekker in de zon te zitten, die heeft hier veel meer kracht. Het wordt 's nachts niet meer helemaal donker, aan de horizon blijft een lichte gloed schijnen.Nog even en de zon gaat niet meer onder.
Ik heb mijn boek ' På tur i Ørskog' erbij gepakt voor wat extra informatie bij de foto's. In dit gebied liggen nog oude seters, zomerboerderijen, waarvan sommige tot in de jaren '70 nog in gebruik zijn geweest. Een seter bestaat uit één of meerdere hutjes, waar de boeren in de zomer hun koeien molken. De koeien liepen 's zomers vrij rond in de hoge bergweides. Elke dag, vaak te voet, werd de melk van de koeien opgehaald vanuit de bergen. Dat gebeurde 's ochtends en 's avonds, terwijl de boer tussendoor het ' gewone' werk op de boerderij verrichtte.Het vee kon ook bestaan uit schapen of geiten. Nu zijn deze hutjes omgebouwd tot luxe vrijetijdshutten, maar wel door dezelfde familie, alleen dan één of twee generaties jonger. Hier en daar is er nog een seter in oude staat bewaard gebleven. 
In een uur waren we heen en terug. Het eerste stuk is enorm steil en dat viel me wel tegen. Eenmaal boven ben je dat natuurlijk zo vergeten, zeker met al die uitzichten. Op het meest vlakke stuk lette ik even niet op en viel zo in de stekelbosjes met verborgen stenen. Gat in mijn knie, maar ach, zelfs dat mocht pret niet drukken, het was fantastisch!
Fjellstova, met skelter baan. Links Lebergsfjellet (628m), rechts Svartløkfjellet (562 m). Het lijkt te gaan om een zadelberg.

Giskemonibba (687 m), waar ik maandag misschien opga. Landedalen met Ørskogelva (beek/rivier)

Høgsvora (1163 m), dat is die steile punt naar links. De rechterkant van de foto heet Snaufjellet (893 m) Vooraan het Kvanndalen, waar nog verschillende seters staan. In het midden Lauparen (1434 m), de hoogste berg van de gemeent Ørskog.

Uitwerpselen, misschien een vos? Vlak ernaast lagen in elk geval hertekeutels.

Oude vulkaan. Trolltinden (1170 m) en Ystetinden (1162 m) Oftewel, die berg met een hap eruit.

Giskemonibba, achtergrond Sunnmørsalpane riching het zuiden.

Feiko schrijft onze namen in het boek.



woensdag 27 april 2011

Televisie

Vorige week dinsdag was het schnitzel-maak-tijd. Vanwege de Pasen had Harry besloten om 40 kilo in plaats van 30 te maken. Niet veel later ging de telefoon, of de televisieploeg over een uurtje kon langskomen. Harry wist al wel dat ze langs zouden komen, maar niet wat het plan was. De schitzels werden gefilmd, lekker gebakken spetterende schnitzels in de pan, mmm! Alles ging over schnitzels. En het gefluit van Harry. \s Avonds werd het uitgezonden, het was een prachtige reportage geworden, met de nadruk op schitzels, en de skelterbaan werd ook nog in beeld gebracht. Zie hier de link>

http://www.nrk.no/nett-tv/klipp/730482/  Vanaf 10.40 komen we in beeld.


Dit was de provinciale omroep, met een goed bekeken nieuwsprogramma. Voor de zekerheid had Harry nog 20 kilo vlees gehaald, waar we woensdag schnitzels van hebben gemaakt.

Donderdag was het Witte Donderdag, iedereen vrij, dus veel drukte. Hetzelfde geldt voor Goede Vrijdag.
Zaterdag zou ik vrij zijn, maar een andere collega was erg ziek, dat ik heb het van haar overgenomen.  Dit was de eerste dag na de winter dat de zon volop scheen en het meer dan 20 graden werd! Zondag werkte ik zowiezo al, dat na 6 dagen elkaar ikzelf verbaasd was dat ik eigenlijk helemaal niet zo heel moe was. Het was vooral erg gezellig.
Maandag kon ik Fjellstova natuurlijk niet uit mijn hoofd zetten, dus gingen we er toch maar heen om te eten, haha! Dat was ook de enige dag dat Feiko en ik samen vrij waren, dan kan een keer uit eten er ook wel vanaf. Oh, en na maandag waren inderdaad de schnitzels zo goed als op. Een aantal mensen gaf aan dat ze de uitzending hadden gezien en daarom kwamen eten.

Feiko is vaak te vissen geweest, de buit is slechts 1 kabeljauw. Gisteren had een ander die ook mee was weer een aan de haak, maar net voordat die boven was, kon de vis zichzelf bevrijden. Jammer. Ook had Feiko een hele emmer vol met doorzichtige mini-visjes, ik ben even vergeten welke vis het ook alweer was. Makreel , haring of kabeljauw. Het fjord zit er in elk geval helemaal vol mee!

vrijdag 15 april 2011

Pasen

 Het is bijna Pasen en de sneeuw is zo goed als weg! Ook op Fjellstova, desondanks gaat het komende week vast druk worden op het werk. Deze paashaas op de foto heeft nog maar één arm, die andere heeft Pluisje er vakkundig afgesloopt.
We kunnen bijna buiten zitten, als de zon erbij is reikt de temperatuur bijna tot 20 graden. Slechts de topjes van de bergen zijn nog wit. Echt voorjaar is het nog niet, de bomen zijn nog kaal en hebben een rode gloed over zich van de ontluikende knoppen en blaadjes.
Op 1 april hebben we een bluesfestival gehad op Fjellstova,, dat was bijzonder gezellig. Een liveband, meer dan honderd mensen, wij hadden het smoordruk achter de bar. Zo druk, dat ik geen flauw idee heb wat de band gespeeld heeft! Een minpuntje, veel Noren zuipen zich helemaal laveloos klem, na een paar uur onverstaanbaar gejeuzel aanhoren ben ik daar wel klaar mee.
 De tulpen zijn toch gekocht, gelukkig was er niet alleen keuze uit geel, maar ook deze prachtige rode kleur. Niet alles paste in dit stuk, de rest staat in een vaas, die ik laatst gekocht heb bij de tweehandswinkel. Gezien de inscriptie is het een wijnkaraf, die echter ook uitstekend vaas kan zijn!
Gisteren heb ik zelfs eieren geverfd samen met Trui, ik voel me nu best wel paaserig.
 Krokussen! Ik probeerde een collega te vragen hoe een krokus in het Noors heet. Ik zei: ' Van die kleine bloemetjes, met groene sprietjes, ze zijn er in het geel, paars en wit. Ze bloeien voor de narcissen, in de tuin'. Na vijf minuten uitleg van mijn kant:  ' Oh, du meina krokus?'  Eeeeh, ja.... Zo zie je maar, Noors is niet zo moeilijk!
Echt gras hebben we niet, alleen bruin dood spul dat onder zes maanden sneeuw vandaan komt. Dat maakt Poes niets uit. Als je er steentjes in gooit, jaagt hij erop alsof het muizen zijn.
Onder streng toezicht van Pluiplui heb ik de bonen verplant en buiten gezet. Daarme heb ik ze ook bijna op zeep geholpen, het was toch nog wel koud afgelopen week. Nu staan ze overdag buiten, 's nachts binnen. De tomatenplanten zijn nu ongeveer 25 cm, de spinazie, lupinen en stokroos en andijvie schieten niet zo hard op. De rest heeft Poes gemold door de bakken uit de vensterbank te gooien en vervolgens de modder als toilet te gebruiken.....
We hebben de huisbaas gebeld volgens afspraak. In april zou hij weten of we voor juli, of pas volgend jaar uit dit huis moeten gaan. Hij wist het echter niet, hij dacht dat we nog wel tot oktober ofzo hier konden wonen. Ongeveer. Of iets dergelijks. Niet echt duidelijk dus, maar we hebben ons oog al laten vallen op iets anders. We zijn informatie aan het verzamelen en hebben contact met de eigenaar. Het kan netzogoed niets worden, even afwachten dus.
Als laatste hebben we nog een gezellig eetfeestje bij Svenn gehad, hij serveerde gekruide lammepoten uit de oven. Er waren nog tien andere mensen, die allemaal in snel Noors door elkaar praatten over mensen en dingen van vroeger. Vrij onverstaanbaar dus, maar we hebben ons goed vermaakt. Een van de gasten beoefent de schietsport en nodigde Feiko uit om ook een keer te schieten op de baan. Afgelopen woensdag gebeurde dat, het was leuk zei Feiko. Op een miniscuul doel had hij met vijf  van de 50 kogels bullseye geraakt. Volgende week allicht weer. Nu is het binnen in een hal, over een paar weken weer buiten waar verschillende banen zijn, tot 300 meter.
Tot de volgende keer!

dinsdag 5 april 2011

De maand maart

Tot mijn eigen verwondering blijkt dat ik de hele maand maart geen enkele weblog heb geschreven! De tijd vliegt hier zo hard voorbij, dat ik er geen moment aan gedacht heb! Gelukkig hebben we in dit geval de foto's nog, aan de hand daarvan vertel ik over de hele maand.

 Feiko is het fjord opgeweest met Svenn. Ze hebben drie mooie kabeljauwen gevangen, waarvan wij er diezelfde avond één helemaal opgegeten hebben. Er gaat echt niets boven verse vis, die meuk uit de supermarkt hoef ik echt niet meer. Feiko fileert de vissen zelf, paneert ze met bloem en bakt ze op in de koekenpan, mmm! Dat wat we niet op kunnen gaat in de vriezer.
 Opeens had ik inspiratie om een paasbloemstuk te maken, hier op de foto bloeien de narcissen nog niet. Inmiddels staat de tweede lichting bolletjes er al in. Ik zag dat deze week tulpen in de aanbieding zijn. Nou ja, aanbieding : twee bossen voor de prijs van één. Eén bos kost echter al ruim 8,50 euro, maar dat is nu eenmaal zo hier. Niets aan te doen, des te meer geniet ik van de bloemen als ik ze wel eens een keer koop. Er zit oasis onderin het stuk, met mos er overheen. De eierschalen zijn echt, voorzichtig heb ik de bodem eruit gebroken, sateprikker in de bolletjes en die in de oasis gestoken. Wat gele veertjes, raffia en decoratieve bollen erbij en klaar is het stuk. Morgen dus met tulpen in plaats van narcissen.
 Pasen duurt nog wel even, maar met al die sneeuw kon de kamer wel wat fleurigs gebruiken. Het skiseizoen duurt traditioneel tot aan Pasen. Er is dit jaar zo hysterisch veel sneeuw gevallen dat het erop lijkt dat er eind april nog steeds sneeuw ligt, in elk geval in de bergen bij Fjellstova.
 Ergens tussendoor heb ik een oud kastjes geschilderd. Voor 6 euro hadden we deze gekocht op een rommelmarkt. Het hele kastje was oranje en afgebladderd. Ik heb de bovenkant en de laatjes koffiekleurig geschilderd. Wel een beetje vreemde kleur voor koffie, maar zo heet deze kleur in elk geval volgens de pot met verf. Daarboven heb ik alle kaartjes aan de muur hangen die ik van over de hele wereld heb ontvangen via Postcrossing. Elke maand stuur ik drie of vier kaarten, en ontvang er evenveel terug.
 Na dagen van dooi, de sneeuw was zo goed als weg, viel het weer met hele dikke vlokken uit de lucht. Zulke grote vlokken had ik nog nooit gezien, zo groot als mijn hand! Het duurde dan ook niet lang voordat de hele wereld met een dikke laag bedekt werd. Deze foto is genomen op 12 maart. Na enkele dagen was alle sneeuw weer weg en meenden we dat het voorjaar ook hier zijn intrede ging doen.


Feiko is naar Nederland geweest voor twee dagen. Toen hij terugkwam was hij echter de autosleutel vergeten, die zat nog in de broek die hij in Nederland had achtergelaten! Dit was helaas al de reservesleutel, de andere sleutel was hij de week ervoor kwijt geraakt toen hij alles spullen bij elkaar zocht om te gaan vissen. We moesten echter ook nog naar Oslo, om een nieuw paspoort aan te vragen. We gingen met de trein, gelukkig konden we alternatief vervoer regelen naar het station. De treinreis duurt vijf uren en is werkelijk adembenemend. Je reist door een sprookjesachtig winteravontuur, gaandeweg verandert de natuur van zeer ruig naar lieflijk heuvelachtig naarmate je dichter bij Oslo in de buurt komt. Op het station aangkomen moesten we ons haasten naar de tram, onderwijl nog ergens snel een kaartje kopend. Ik had alles van te voren op internet uitgezocht, google maps is dan ook bijzonder handig als je je moet orienteren in een stad waar je nog nooit bent geweest! De reden dat we ons moesten haasten was dat de Nederlandse ambassade, waar het paspoort moet worden aangevraagd, om twee 's middags al sluit, terwijl wij op zijn vroegst om kwart voor twee met de trein aan konden komen. Gelukkig hadden we een afspraak en was men op de hoogte dat we iets laten konden arriveren. Feiko had in Nederland al officiele pasfoto's laten maken, dat was hier nog een hele toer geworden. Zie maar eens in het Noors uit te leggen dat je ene oor er driekwart op moet staan en dat je hoofd niet groter dan 30 milimeter mag zijn en dat je niet mag lachen. Enfin, ook de aanvraag had ik thuis al uitgeprint en ingevuld, binnen vijf minuten was alles geregeld en stonden we alweer buiten. Daar reis je dan twee dagen voor, want de laatste trein terug op dezelfde dag was al vertrokken. Dat wisten we natuurlijk al van te voren, dus hebben we deze reis gecombineerd met een bezoek van Dorien, Jelmer en Rob. Zij zouden 's avonds om half twaalf aankomen op het vliegveld, waar ik voor ons allemaal een hotelkamer had geboekt. Feiko en ik hadden nog uuuuren de tijd voordat het zover was. We hebben wat inkopen gedaan in de supermarkt, en zijn langs het paleis van de koning gewandeld. In de winter is alles wat troosteloos, Oslo maakte dan ook niet veel indruk op ons. De winkelstraat interesseerde ons niet zo, dat we waren het er wel over eens dat het tijd werd om naar het hotel te gaan. Dat lag bij het vliegveld, 75 km verderop, voor ons gezien al een stuk op de terugweg naar huis. Het was nog niet zo eenvoudig om de juiste trein te vinden, want ik had geen flauw idee waar alle plaatsen lagen die op de borden aangegeven stonden. Later bleek er maar één trein per uur te stoppen op het vliegveld, het had niet veel gescheeld of we hadden een enorme omweg gemaakt.
Eenmaal aangekomen in ons bijzonder nette, veelkleurig modern maar ook met mazzel goedkoop hotel, waren we bekaf. De dagen ervoor waren we beide wederom ziek geweest en we waren die ochtend al om kwart over vijf opgestaan, geen wonder dat we moe waren na zo'n reis.
's Avonds arriveerden Dorien, Jelmer en Rob en het was meteen bijzonder gezellig. Het was ook al laat voordat we gingen slapen. 's Ochtends konden we ons verheugen op een extreem uitgebreid en overheerlijk ontbijt: tien soorten brood, losse bolletjes, vijf soorten yoghurt, allerlei ontbijtgranen, tien soorten kaas en evenveel vlees, alsook eieren, worstjes, bacon, gevulde tomaat met kaas, en drie soorten ingemaakte haring. Heel veel fruit, thee, koffie, vruchtensappen. Naar goed Nederlands gebruik hebben we dan ook een lunchpakket gemaakt, niemand die daar wat van zegt. Rob heeft zelfs speciaal daarvoor een tasje gevraagd bij de receptie. Misschien wel asociaal, maar het was ook zulk lekker eten allemaal!
Om elf uur vetrok de trein naar Åndalsnes, de eerste uren sneeuwde het, maar hoe dichter we bij huis kwamen hoe meer het weer opknapte. Als je de reis in deze volgorde aflegt zie je de meest spectaculaire natuur pas op het einde. Echt imposant, die steile bergen, gehuld in sneeuw, met half bevroren rivieren. Het laatste stuk gaat ook nog eens met een bijzonder comfortabele trein met heeeele grote ramen zodat je goed naar buiten kan kijken. Een mooi voorbeeld van de Noorse maatschappij : de koffiemachine in de trein was stuk. Als alternatief stonden er twee koffiepotten, met een bekertje en een briefje. Daar stond op dat men zich verexcuseerde dat de automaat stuk was, en dat koffie 20 kronen kost. In het bekertje zat al een behoorlijk bedrag. Wie heeft dat ooit in een Nederlandse trein gezien?
Deze dag was Feiko ook nog eens jarig, een extra cadeautje. Van mij kreeg hij een extra lang dekbed, zodat de kat 's nachts niet met zijn tenen kan spelen, haha!
Omdat de autosleutel ergens onderweg was in de post, namen we vanaf het eindstation Åndalsnes de bus naar Fjellstova om daar te gaan eten. De buschaufeusse zou echter één halte van te voren wisselen met een andere chauffeur, dus daar moesten we overstappen met al onze bagage. Je zou zeggen, dan loop je dat stukje toch, maar dat gaat niet over weg waar je tachtig mag rijden en de berm bedekt wordt door een halve meter sneeuw. Gelukkig had de buschauffeuse halverwege bedacht dat ze ook wel op Fjellstova kon wisselen, dus we werden daar voor de deur uitgezet. Natuurlijk hebben we overheerlijk gegeten. De volgende bus ging een uur later, maar gelukkig konden we meerijden met Harry die ons thuis weer afleverde. Ik was toen helemaal kapot en ben vroeg op bed gegaan. De volgende dag zouden we gaan skien als het weer het toe zou laten. Ik werd echter wakker met hoge koorts en heb de hele dag geslapen. Dorien en Jelmer zijn naar Fjellstova gelopen, door/over de sneeuw, dat was toch zwaarder dan ze dachten! Feiko en Rob haalden de auto op van het vliegveld, de sleutel was eindelijk aangekomen. 's Avonds was Feiko's verjaardagsfeestje. Ik had een opleving en het was erg gezellig.
Zondag was dan eindelijk de dag voor Jelmer, hij zou voor het eerst gaan skien! Ik had een leraar voor hem geregeld, die hem uitlegde hoe je moest remmen en glijden. Toen nam de leraar Jelmer meteen mee omhoog in de lift, om vervolgens de zwarte piste af te gaan! Nu is Jelmer heel wat gewend, maar zelfs voor hem was dit toch wel iets te extreem. Maar aan het einde van de dag, na vooral de blauwe piste te hebben gedaan, kwam hij als een volleerd skier naar beneden zeilen! Echt heel netjes. Dorien en ik hebben gelanglaufd, we hebben het een uurtje geprobeerd. Het waaide echter hard en de sneeuw was ook niet optimaal, bovendien had ik de dag ervoor nog ziek op bed gelegen, dus ik moest een beetje oppassen. We hebben echter lekker wafels gegeten bij de openhaard op Fjellstova, wachtend totdat Jelmer uitgeskied was.
Maandag regende en sneeuwde het, we hebben monopoly in het Noors gespeeld terwijl Rob en Feiko iets met de computer aan het doen waren. Halverwege de middag zijn we naar Vestnes gereden om daar boodschappen te doen. Veel anders was er ook niet te doen eigenlijk. Het weer was te slecht om met de boot het fjord op te gaan. Dinsdag hebben we het bezoek naar het vliegveld in Ålesund gebracht en was de minivakantie alweer voorbij. Veel te snel!

 Door alle regen was de sneeuw weer weg, maar dat duurt hier nooit lang. Volgens de weervoorspellingen zou er veel regen komen, ik had al een grapje gemaakt dat als je het om zou rekenen in sneeuw, dat er dan een halve meter zou vallen. Het bleek echter geen grapje, maar waarheid.
 Op weg naar Fjellstova

Plotsklaps zoveel sneeuw, waanzinnig! Nu is alles echter alweer weg, het is een paar dagen lang 15 graden geweest. Het voorjaar lijkt aan te breken, maar ik verwacht ook nog wel weer sneeuw. Dit jaar heeft de winter hier absurd lang geduurd, ook voor Noorse begrippen. In oktober begon het, en nu is het eind maart. Dat is zes maanden sneeuw in een gebied waar normaliter afwisseld wel en geen sneeuw ligt. Maar wij kunnen er wel tegen, geen moment heb ik gedacht: was het maar zomer. Die komt straks wel. Dat moet ook wel, want mijn bonen staan al in bloei!

maandag 28 februari 2011

Voorjaarsschoonmaak

De lente zit in de lucht! Het is nu drie graden boven nul, de thermometer heeft echter ook al op twintig graden gestaan! Af een toe een regenbui, dan weer mooi weer. Op de foto is goed te zien dat er een regenbui boven de ene kant van het fjord hangt, aan de andere kant blauwe lucht. Op de voorgrond mijn waldbeantsjes, ze groeien goed! Boven in de bergen ligt nog wel sneeuw, maar ook dat verdwijnt nu erg snel.
Ik ben nu ook begonnen aan de grote schoonmaak, zeg maar grote opruiming. Wat hebben we toch ongemerkt al weer veel spullen verzameld. Af en toe moet ik echt flink opruimen, anders eindigen wij ook net als sommige mensen die alleen nog een gangetje door hun woonkamer hebben, de rest is volgestouwd met troep. Af en toe is er weer zon reddingsprogramma op TV, daar kijk ik graag naar. Constaterend dat ons huis gelukkig er niet zo eruit ziet....
We weten nog niet of we hier nog een jaar kunnen wonen, allicht over een paar weken wel. We willen eigenlijk wel voor de volgende winter verhuizen. Dit huis is zo slecht geisoleerd dat we een vermogen kwijt zijn om het enigzins warm te houden. Warm is in dit geval een graad of 15. Het is alleen warmer als de zon flink schijnt, of als we de houtkachel flink opstoken. Persoonlijk heb ik het liever iets warmer. Met een muts op in huis zitten en altijd koude handen en voeten hebben is niet echt ideaal.
Als je ergens woont, waarvan je niet weet hoe lang je er zult blijven, kun je er ook niet echt je eigen plek van maken. Er wordt niets opgeknapt, niets geschilderd, gerepareerd, laat staat een tuin aangeelegd. Het is moeilijk uit te leggen hoe dat voelt, een soort constante onzekerheid. Nu gaat het verhuizen niet van de ene op de andere dag, toch kijk ik er wel naar uit en houdt het me bezig!
Een ding is echter zeker, we willen absoluut in Sj;holt blijven wonen, het bevalt nog steeds uitstekend hier!

maandag 21 februari 2011

Hoofdpijn

Vandaag ben ik ziek. Feiko is de afgelopen week al snotterig en verkouden geweest, hoofdpijn viert hoogtij! Zaterdag en zondag heb ik gewerkt. Zaterdag kabbelde de tijd wel voort, het was een rustige dag waar er steeds wel wat te doen was. Natuurlijk was het spitsuur met wafels bakken, maar de zon scheen zo fijn dat iedereen op zijn gemak buiten op het terras kon zitten. Ook al was het ongeveer -4, de zon heeft al zoveel kracht dat het buiten heerlijk is. Feiko was tijdens het vissen ook al licht verbrand op zijn wangen. 
Zondag was het een ander verhaal. Wederom scheen de zon, strakblauwe lucht, fluitende volgels. Half Ørskog had besloten om er die dag op uit te gaan, het was dan ook zó druk op Fjellstova dat het parkeerterrein helemaal bomvol was, bovendien kwamen er nóg veel meer mensen te eten. 's Avonds in bed was ik nog bezig met eten serveren, zo druk had mijn hoofd het er mee...
De planten houden wel van dit zonnige weer. De bonen, sla en dille maken een groeispurt mee. De Nieuw-Zeelandse spinazie komt ook al op. Plus de tomaten, ik ben benieuwd! Ik zal er dit jaar wat beter op passen, vorig jaar halverwege de zomer waren de tomaten een beetje uit de klauwen gegegroeid en barstten de vruchten open voordat ze rijp waren. Dat wil ik nu voorkomen. Er is echter één probleem, er ligt hier nog steeds sneeuw, dus ik kan nog niets buiten verplanten. Alles staat nu in plastic emmers, hopelijk houden de planten het op deze manier zeker nog een maand vol. 
Tenslotte ben ik bezig mijn tweede boek te schrijven. Het eerste ben ik nu aan het corrigeren, dat heb ik in de maand november geschreven terwijl ik meedeed aan NaNoWriMo. Oftewel : National Novel Writing Month. De bedoeling is dat er in één maand een novelle geschreven wordt van minimaal 50,000 woorden. Dat is me gelukt, als bonus daarvoor heb ik tot juni de tijd om dit boek gratis te laten drukken. Voordat het zover is, moet het hele verhaal tot in de puntjes af zijn en daarbij geheel zonder spelfouten...Het is een toekomstverhaal geworden, waarin de hoofdpersoon op zoek gaat naar haar familie. De wereld zoals wij die kennen bestaat niet meer, er is te weinig voedsel, geen brandstof, geen elektriciteit. Hoe het afloopt, dat is mij ook nog niet helemaal duidelijk! Ik lees graag boeken van Thea Beckman en Tonke Dragt en dat is mijn inspiratie geweest. 
Het verhaal waar ik nu aan werk is echter waargebeurd. Ik kan er niet teveel overzeggen, behalve dat het op dit moment nog steeds niet is afgelopen. Elke week komt er een hoofdstuk bij. Het is bijzonder spannend, emotioneel, maar ook een eye-opener. Enfin, als het af is etc, etc. 
Ik heb nog steeds hoofdpijn. Nu heb ik dat zelden, des te zwaarder beleef ik dat.  Vind ik zelf, haha! Deze blog heeft me even af weten te leiden, maar nu ga ik rustig Boer zoekt Vrouw kijken op uitzending gemist.

 Oh ja, in die grote dozen zaten heelveel knutselspullen, waarmee ik onder andere foto's van (hoe kan het ook anders) P en P gemaakt heb.



woensdag 16 februari 2011

Kabeljauw

Mmm, vanavond hebben we heerlijke zelfgevangen vis gegeten. Nou ja, niet helemaal zelf gevangen. Feiko is met Svenn en zijn boot te vissen geweest, Feiko ving niets en Svenn heel veel. Ze visten met een hengel vanuit de boot. Feiko heeft heel veel verschillende aazen van zijn vader gekregen, maar helaas bracht hem dat geen vis. Svenn ving de één na de ander met oud roestig spul. Tsja. 
Natuurlijk kon Svenn niet alles zelf opeten en kreeg Feiko ook een mooie kabeljauw mee. En die is nu al opgepeuzeld. Poes heeft met plezier aan de kop zitten knagen, maar Pluisje vindt de vis maar vies en eng, ze loopt er met een grote boog omheen!

zaterdag 12 februari 2011

De meester


Bovenstaand is gemaakt door de meesterquilter: Mem. Klik ook op de foto voor een vergroting om de details te bewonderen. Het heeft drie jaar gekost om te maken, maar het is dan ook een pronkstuk geworden! Waaaaauuuuwww!!!

Zaterdag



Vandaag is het een echte zaterdag, uitslapen, naar de winkel, huis opruimen en daarna niks doen. Op dat punt zijn we nu aangekomen. Bovendien is het schitterend mooi weer, het huis warmt zo ook eens lekker op. Het is nu min 7, boven zitten de ijsbloemen op de ramen. Gelukkig hebben we beide een warme trui en je went wel aan de temperatuur.


Pluisje haar quilt is af, en ik ben al met de volgende begonnen. Er mankeert van alles aan deze: de staart zit maar half aan het lijf, er zitten kreukels in, de bruine balk in het midden was te kort afgeknipt, het hele ding is scheef, maar goed, voor een allereerste quilt ben ik er niet ontevreden over. De kleuren hadden wat lichter gekund, maar ik moet het nu eenmaal doen met de stukjes stof die ik heb, twee bakken vol restjes van mem. Er is hier geen stof te krijgen, geen stoffenmarkt, althans, niet dat ik weet. Er wordt hier meer gebreid en gehaakt dan gequilt.


Enfin, er is een hobbypostordermerk, dat wel stof verkoopt. Plus honderdduizend andere dingen die allemaal leuk zijn, maar ik helemaal niet nodig heb. Ik heb me kunnen beperken tot twee dozen, afgelopen week was er sale met maar liefst 70 procent korting! Nu waren de spullen dusdanig geprijsd zoals we in Nederland zouden verwachten. Ik ben eerst een blog gaan typen, zodat de pret van het uitpakken alleen nog maar groter wordt! :D
De eerste zaadjes beginnen ook al op te komen, dille, boerenkool, sla en andijvie. Ook de stokroos en lupines laten hun voorzichtige groene blaadjes al zien. Normaal staan de plastic emmers voor de kachel, maar vanwege de zon staan ze in de vensterbank. Ik moet er wel continu op letten, want deze emmers hebben een enorme aantrekkingskracht op Poes en Pluis, die erin willen graven, in zitten, of naast willen in de vensterbank, wat niet gaat.
Nu kan ik niet langer wachten en ga ik die dozen uitpakken!
Prettig weekend!

dinsdag 8 februari 2011

Sneeuw

We meenden maar dat de lente er al aan kwam: temperatuur boven nul, zingende vogels, verharende katten, maar vandaag neemt Koning Winter revanche. Het sneeuwt heel hard. Vanuit het raam kan ik het centrum van het dorp, ongeveer 250 meter verderop, niet zien. Alle daken, bomen en straten zijn weer wit. Er ligt ongeveer 20 centimeter.


Donderdag zullen we schnitzels maken op Fjellstova. Echte wienerschnitzels, zelf gesneden, platgeslagen en bepaneerd. We maken dertig kilo op een ochtend. Er is nu bewijs, we staan met foto en al in een boek dat onlangs uitgebracht is. Het heet 'Thuis in Noorwegen'. Het is een verzameling van 15 verhalen van Nederlanders die naar Noorwegen zijn geemigreerd en de familie van Fjellstova is daar één van. Ze vertellen over hun leven tot nu toe. Er staan vooral veel mooie foto's in het boek, de verhalen heb ik nog niet allemaal gelezen. Feiko en ik voelen ons in elk geval ook thuis in Noorwegen!
Zondag is het moederdag, dat gaat vast een drukke dag worden! Bovendien wordt er vanaf vrijdag schitterend weer voorspeld, een beetje vorst, maar wel de hele dag zon. Dat betekent dat er volop geskied gaat worden.
Nu, terwijl ik ook een blog aan het typen ben, ben ik bezig met de belasting en BTW aangifte. Eens kijken hoever ik kom met behulp van een woordenboek. Uiteindelijk gaan we toch naar de accountant, er bestaan nogal wat posten waarvan ik geen idee heb of we er wel of niet voor in aanmerking komen! Ook hier is het dus niet erg gemakkelijk. Althans, dat geldt voor bedrijven. Je particuliere aangifte krijg je al vooringevuld opgestuurd en hoef je alleen aan de hand van je jaaropgave te controleren. Zo gemakkelijk kan het dus wel! (Ook hier een kanttekening, om het niet rooskleuriger te maken dan het is, als je een huis en hypotheek hebt wordt het al iets ingewikkelder)



Dit is ons nieuwe huisdier Fluffy, het tweekoppige monster.

zaterdag 5 februari 2011

Broek

Wie heeft Wouters broek gezien? Hij dacht dat de broek al voor zijn vakantie naar Noorwegen al kwijt was, maar vandaag kwam hij erachter dat de broek nog op de foto staat:

Storm


Zelden waait het hier hard. Vandaag wel, en eerlijk gezegd moet ik daar weer aan wennen. De regen die tegen de ramen klettert, maar vooral het gekraak dat uit alle hoeken van ons huis komt. De wind huilt door de kieren tussen het hout. Af en toe klinkt zelfs een vreemd geluid, en aangezien er al één dakpan van het dak is gevallen (vorig jaar al), denk ik steeds dat er meerdere zullen volgen. Tot nu toe nog niet, gelukkig. Het fjord biedt een afwisselend schouwspel, witte schuimkoppen, dan weer een zonnestraal, gevolgd door dichte buien met regen, hagel en sneeuw. In Nederland kan het veel harder waaien, dus eigenlijk stelt dit niet zoveel voor. Veertig kilometer verderop richting Ålesund woedt een heuse storm, met golven van wel 20 meter! Zie foto's en filmpjes hieronder.
http://nrk.no/nyheter/distrikt/nrk_sogn_og_fjordane/1.7493820

Gisteren zijn we met Poes naar de dierenarts geweest, hij klauwde steeds aan zijn oor en schudde met zijn kop. Na wat googelen dacht ik aan oormijt, en toen ik ook nog grote zwarte stukken oorsmeer vond op de plek waar Poes had liggen slapen was het wel duidelijk. Na een kort onderzoek stelde de dierenarts dezelfde diagnose. Aangezien het bijzonder besmettelijk is, heeft Pluisje het ook. Poes kreeg een spuitje in zijn nekvel en voor Pluis kreeg ik twee spuitjes mee, die ik in haar oren moest spuiten. Dat was zo gebeurd, ze zijn beide ook zo lief. Volgens de dierenarts was Poes supergezond, dat is goed om te horen, ook al zat ik daar niet zo over in. Over 12 dagen moeten ze beide terug komen voor een tweede spuitje en dan zijn ze van hun oormijt af.

zondag 30 januari 2011

Skitur twee

Vanmiddag ben ik met Trui te langlaufen geweest. Het was wat stormachtig, harde wind en donkergrijze luchten. Toch was zelfs dát uitstekend weer om een skitocht te maken. We vetrokken vanaf Fjellstova, de eerste kilometers hadden we de wind in de rug en gingen we alleen maar naar beneden. We sloegen af om langs het Svartlokmeer te gaan, hier stonden meer bomen en daar kwamen we uit de wind. Het is vreemd, dat er nog zoveel groene bomen staan, ondanks dat er zoveel sneeuw ligt en het dus duidelijk winter is. Ik schat dat er ruim een meter sneeuw ligt, te zien aan de wegbewijzeringsbordjes die maar tot onze enkels kwamen.
We vervolgenden onze weg langs prachtige hutten, met fenomenale uitzichten. Ik kon niet overal foto's van maken, want de wind was te koud om ergens stil te staan. Ons eindpunt, of beter gezegd halverwegepunt, was de Varmestua van Tomrefjord. Varmestua betekent warme huiskamer, en warm was het er zeker! Ik denk wel 30 graden, we hadden het zweet op onze voorhoofden staan. Het was wel wat veel van het goeie, nadat we elk een beker choclolademelk hadden gedronken, begonnen we snel aan de terugtocht.
Het eerste deel was nu tegen de wind in, totdat we beschutting vonden tussen de bomen. Het pad is hier licht glooiend, de ene keer kun je een heel eind glijden en dan moet je wat meer energie gebruiken om loop-schaatsend omhoog te komen. Het voelt ook als schaatsen, alleen beweeg je niet zijwaarts, maar enkel voorwaarts in een spoor. Als je het goed doet, onstaat er ook een glijmoment, waarna je je andere been weer naar voren schuift. Zolang het terrein licht glooiend is, is het niet bijzonder vermoeiend. Met een aardige vaart waren we alweer terug bij de afslag. Nu begon het zwaarste gedeelte, vrijwel alleen maar heuvelop en af en toe vrij steil ook. De wind voelden we bijna niet. We zaten in de luwte. Omdat het laatste stuk (ong 2 kilometer) behoorlijk inspannend was, waren we beide wel moe geworden. Fjellstova was in zicht, en na een glas water en wat eten bij het haardvuur haalde Feiko mij weer op. In totaal zijn we ruim 2 uur onderweg geweest, voor 11,2 kilometer.



Ørskogfjellet, in de verte de skipistes