zondag 30 januari 2011

Skitur twee

Vanmiddag ben ik met Trui te langlaufen geweest. Het was wat stormachtig, harde wind en donkergrijze luchten. Toch was zelfs dát uitstekend weer om een skitocht te maken. We vetrokken vanaf Fjellstova, de eerste kilometers hadden we de wind in de rug en gingen we alleen maar naar beneden. We sloegen af om langs het Svartlokmeer te gaan, hier stonden meer bomen en daar kwamen we uit de wind. Het is vreemd, dat er nog zoveel groene bomen staan, ondanks dat er zoveel sneeuw ligt en het dus duidelijk winter is. Ik schat dat er ruim een meter sneeuw ligt, te zien aan de wegbewijzeringsbordjes die maar tot onze enkels kwamen.
We vervolgenden onze weg langs prachtige hutten, met fenomenale uitzichten. Ik kon niet overal foto's van maken, want de wind was te koud om ergens stil te staan. Ons eindpunt, of beter gezegd halverwegepunt, was de Varmestua van Tomrefjord. Varmestua betekent warme huiskamer, en warm was het er zeker! Ik denk wel 30 graden, we hadden het zweet op onze voorhoofden staan. Het was wel wat veel van het goeie, nadat we elk een beker choclolademelk hadden gedronken, begonnen we snel aan de terugtocht.
Het eerste deel was nu tegen de wind in, totdat we beschutting vonden tussen de bomen. Het pad is hier licht glooiend, de ene keer kun je een heel eind glijden en dan moet je wat meer energie gebruiken om loop-schaatsend omhoog te komen. Het voelt ook als schaatsen, alleen beweeg je niet zijwaarts, maar enkel voorwaarts in een spoor. Als je het goed doet, onstaat er ook een glijmoment, waarna je je andere been weer naar voren schuift. Zolang het terrein licht glooiend is, is het niet bijzonder vermoeiend. Met een aardige vaart waren we alweer terug bij de afslag. Nu begon het zwaarste gedeelte, vrijwel alleen maar heuvelop en af en toe vrij steil ook. De wind voelden we bijna niet. We zaten in de luwte. Omdat het laatste stuk (ong 2 kilometer) behoorlijk inspannend was, waren we beide wel moe geworden. Fjellstova was in zicht, en na een glas water en wat eten bij het haardvuur haalde Feiko mij weer op. In totaal zijn we ruim 2 uur onderweg geweest, voor 11,2 kilometer.



Ørskogfjellet, in de verte de skipistes

Geen opmerkingen:

Een reactie posten