Nysæternakken (549m)

De rode lijn geeft onze route aan. Bij het kruis ligt een schat.

Gisteren hebben we fantastisch gebarbequed op Fjellstova, het was heerlijk om 's avonds buiten te zitten! Vandaag zijn we een bergje opgeweest, zie hieronder de foto's. Eindelijk begint het voorjaar hier ook, met temperaturen rond de 20 graden. Precies goed, dat is warm genoeg om hier lekker in de zon te zitten, die heeft hier veel meer kracht. Het wordt 's nachts niet meer helemaal donker, aan de horizon blijft een lichte gloed schijnen.Nog even en de zon gaat niet meer onder.
Ik heb mijn boek ' På tur i Ørskog' erbij gepakt voor wat extra informatie bij de foto's. In dit gebied liggen nog oude seters, zomerboerderijen, waarvan sommige tot in de jaren '70 nog in gebruik zijn geweest. Een seter bestaat uit één of meerdere hutjes, waar de boeren in de zomer hun koeien molken. De koeien liepen 's zomers vrij rond in de hoge bergweides. Elke dag, vaak te voet, werd de melk van de koeien opgehaald vanuit de bergen. Dat gebeurde 's ochtends en 's avonds, terwijl de boer tussendoor het ' gewone' werk op de boerderij verrichtte.Het vee kon ook bestaan uit schapen of geiten. Nu zijn deze hutjes omgebouwd tot luxe vrijetijdshutten, maar wel door dezelfde familie, alleen dan één of twee generaties jonger. Hier en daar is er nog een seter in oude staat bewaard gebleven. 
In een uur waren we heen en terug. Het eerste stuk is enorm steil en dat viel me wel tegen. Eenmaal boven ben je dat natuurlijk zo vergeten, zeker met al die uitzichten. Op het meest vlakke stuk lette ik even niet op en viel zo in de stekelbosjes met verborgen stenen. Gat in mijn knie, maar ach, zelfs dat mocht pret niet drukken, het was fantastisch!

Fjellstova, met skelter baan. Links Lebergsfjellet (628m), rechts Svartløkfjellet (562 m). Het lijkt te gaan om een zadelberg.

Giskemonibba (687 m), waar ik maandag misschien opga. Landedalen met Ørskogelva (beek/rivier)

Høgsvora (1163 m), dat is die steile punt naar links. De rechterkant van de foto heet Snaufjellet (893 m) Vooraan het Kvanndalen, waar nog verschillende seters staan. In het midden Lauparen (1434 m), de hoogste berg van de gemeent Ørskog.

Uitwerpselen, misschien een vos? Vlak ernaast lagen in elk geval hertekeutels.

Oude vulkaan. Trolltinden (1170 m) en Ystetinden (1162 m) Oftewel, die berg met een hap eruit.

Giskemonibba, achtergrond Sunnmørsalpane riching het zuiden.

Feiko schrijft onze namen in het boek.

Televisie

Vorige week dinsdag was het schnitzel-maak-tijd. Vanwege de Pasen had Harry besloten om 40 kilo in plaats van 30 te maken. Niet veel later ging de telefoon, of de televisieploeg over een uurtje kon langskomen. Harry wist al wel dat ze langs zouden komen, maar niet wat het plan was. De schitzels werden gefilmd, lekker gebakken spetterende schnitzels in de pan, mmm! Alles ging over schnitzels. En het gefluit van Harry. \s Avonds werd het uitgezonden, het was een prachtige reportage geworden, met de nadruk op schitzels, en de skelterbaan werd ook nog in beeld gebracht. Zie hier de link>

http://www.nrk.no/nett-tv/klipp/730482/  Vanaf 10.40 komen we in beeld.


Dit was de provinciale omroep, met een goed bekeken nieuwsprogramma. Voor de zekerheid had Harry nog 20 kilo vlees gehaald, waar we woensdag schnitzels van hebben gemaakt.

Donderdag was het Witte Donderdag, iedereen vrij, dus veel drukte. Hetzelfde geldt voor Goede Vrijdag.
Zaterdag zou ik vrij zijn, maar een andere collega was erg ziek, dat ik heb het van haar overgenomen.  Dit was de eerste dag na de winter dat de zon volop scheen en het meer dan 20 graden werd! Zondag werkte ik zowiezo al, dat na 6 dagen elkaar ikzelf verbaasd was dat ik eigenlijk helemaal niet zo heel moe was. Het was vooral erg gezellig.
Maandag kon ik Fjellstova natuurlijk niet uit mijn hoofd zetten, dus gingen we er toch maar heen om te eten, haha! Dat was ook de enige dag dat Feiko en ik samen vrij waren, dan kan een keer uit eten er ook wel vanaf. Oh, en na maandag waren inderdaad de schnitzels zo goed als op. Een aantal mensen gaf aan dat ze de uitzending hadden gezien en daarom kwamen eten.

Feiko is vaak te vissen geweest, de buit is slechts 1 kabeljauw. Gisteren had een ander die ook mee was weer een aan de haak, maar net voordat die boven was, kon de vis zichzelf bevrijden. Jammer. Ook had Feiko een hele emmer vol met doorzichtige mini-visjes, ik ben even vergeten welke vis het ook alweer was. Makreel , haring of kabeljauw. Het fjord zit er in elk geval helemaal vol mee!

Pasen

 Het is bijna Pasen en de sneeuw is zo goed als weg! Ook op Fjellstova, desondanks gaat het komende week vast druk worden op het werk. Deze paashaas op de foto heeft nog maar één arm, die andere heeft Pluisje er vakkundig afgesloopt.
We kunnen bijna buiten zitten, als de zon erbij is reikt de temperatuur bijna tot 20 graden. Slechts de topjes van de bergen zijn nog wit. Echt voorjaar is het nog niet, de bomen zijn nog kaal en hebben een rode gloed over zich van de ontluikende knoppen en blaadjes.
Op 1 april hebben we een bluesfestival gehad op Fjellstova,, dat was bijzonder gezellig. Een liveband, meer dan honderd mensen, wij hadden het smoordruk achter de bar. Zo druk, dat ik geen flauw idee heb wat de band gespeeld heeft! Een minpuntje, veel Noren zuipen zich helemaal laveloos klem, na een paar uur onverstaanbaar gejeuzel aanhoren ben ik daar wel klaar mee.

 De tulpen zijn toch gekocht, gelukkig was er niet alleen keuze uit geel, maar ook deze prachtige rode kleur. Niet alles paste in dit stuk, de rest staat in een vaas, die ik laatst gekocht heb bij de tweehandswinkel. Gezien de inscriptie is het een wijnkaraf, die echter ook uitstekend vaas kan zijn!
Gisteren heb ik zelfs eieren geverfd samen met Trui, ik voel me nu best wel paaserig.

 Krokussen! Ik probeerde een collega te vragen hoe een krokus in het Noors heet. Ik zei: ' Van die kleine bloemetjes, met groene sprietjes, ze zijn er in het geel, paars en wit. Ze bloeien voor de narcissen, in de tuin'. Na vijf minuten uitleg van mijn kant:  ' Oh, du meina krokus?'  Eeeeh, ja.... Zo zie je maar, Noors is niet zo moeilijk!
Echt gras hebben we niet, alleen bruin dood spul dat onder zes maanden sneeuw vandaan komt. Dat maakt Poes niets uit. Als je er steentjes in gooit, jaagt hij erop alsof het muizen zijn.

Onder streng toezicht van Pluiplui heb ik de bonen verplant en buiten gezet. Daarme heb ik ze ook bijna op zeep geholpen, het was toch nog wel koud afgelopen week. Nu staan ze overdag buiten, 's nachts binnen. De tomatenplanten zijn nu ongeveer 25 cm, de spinazie, lupinen en stokroos en andijvie schieten niet zo hard op. De rest heeft Poes gemold door de bakken uit de vensterbank te gooien en vervolgens de modder als toilet te gebruiken.....
We hebben de huisbaas gebeld volgens afspraak. In april zou hij weten of we voor juli, of pas volgend jaar uit dit huis moeten gaan. Hij wist het echter niet, hij dacht dat we nog wel tot oktober ofzo hier konden wonen. Ongeveer. Of iets dergelijks. Niet echt duidelijk dus, maar we hebben ons oog al laten vallen op iets anders. We zijn informatie aan het verzamelen en hebben contact met de eigenaar. Het kan netzogoed niets worden, even afwachten dus.
Als laatste hebben we nog een gezellig eetfeestje bij Svenn gehad, hij serveerde gekruide lammepoten uit de oven. Er waren nog tien andere mensen, die allemaal in snel Noors door elkaar praatten over mensen en dingen van vroeger. Vrij onverstaanbaar dus, maar we hebben ons goed vermaakt. Een van de gasten beoefent de schietsport en nodigde Feiko uit om ook een keer te schieten op de baan. Afgelopen woensdag gebeurde dat, het was leuk zei Feiko. Op een miniscuul doel had hij met vijf  van de 50 kogels bullseye geraakt. Volgende week allicht weer. Nu is het binnen in een hal, over een paar weken weer buiten waar verschillende banen zijn, tot 300 meter.
Tot de volgende keer!

De maand maart

Tot mijn eigen verwondering blijkt dat ik de hele maand maart geen enkele weblog heb geschreven! De tijd vliegt hier zo hard voorbij, dat ik er geen moment aan gedacht heb! Gelukkig hebben we in dit geval de foto's nog, aan de hand daarvan vertel ik over de hele maand.

 Feiko is het fjord opgeweest met Svenn. Ze hebben drie mooie kabeljauwen gevangen, waarvan wij er diezelfde avond één helemaal opgegeten hebben. Er gaat echt niets boven verse vis, die meuk uit de supermarkt hoef ik echt niet meer. Feiko fileert de vissen zelf, paneert ze met bloem en bakt ze op in de koekenpan, mmm! Dat wat we niet op kunnen gaat in de vriezer.

 Opeens had ik inspiratie om een paasbloemstuk te maken, hier op de foto bloeien de narcissen nog niet. Inmiddels staat de tweede lichting bolletjes er al in. Ik zag dat deze week tulpen in de aanbieding zijn. Nou ja, aanbieding : twee bossen voor de prijs van één. Eén bos kost echter al ruim 8,50 euro, maar dat is nu eenmaal zo hier. Niets aan te doen, des te meer geniet ik van de bloemen als ik ze wel eens een keer koop. Er zit oasis onderin het stuk, met mos er overheen. De eierschalen zijn echt, voorzichtig heb ik de bodem eruit gebroken, sateprikker in de bolletjes en die in de oasis gestoken. Wat gele veertjes, raffia en decoratieve bollen erbij en klaar is het stuk. Morgen dus met tulpen in plaats van narcissen.

 Pasen duurt nog wel even, maar met al die sneeuw kon de kamer wel wat fleurigs gebruiken. Het skiseizoen duurt traditioneel tot aan Pasen. Er is dit jaar zo hysterisch veel sneeuw gevallen dat het erop lijkt dat er eind april nog steeds sneeuw ligt, in elk geval in de bergen bij Fjellstova.

 Ergens tussendoor heb ik een oud kastjes geschilderd. Voor 6 euro hadden we deze gekocht op een rommelmarkt. Het hele kastje was oranje en afgebladderd. Ik heb de bovenkant en de laatjes koffiekleurig geschilderd. Wel een beetje vreemde kleur voor koffie, maar zo heet deze kleur in elk geval volgens de pot met verf. Daarboven heb ik alle kaartjes aan de muur hangen die ik van over de hele wereld heb ontvangen via Postcrossing. Elke maand stuur ik drie of vier kaarten, en ontvang er evenveel terug.

 Na dagen van dooi, de sneeuw was zo goed als weg, viel het weer met hele dikke vlokken uit de lucht. Zulke grote vlokken had ik nog nooit gezien, zo groot als mijn hand! Het duurde dan ook niet lang voordat de hele wereld met een dikke laag bedekt werd. Deze foto is genomen op 12 maart. Na enkele dagen was alle sneeuw weer weg en meenden we dat het voorjaar ook hier zijn intrede ging doen.


Feiko is naar Nederland geweest voor twee dagen. Toen hij terugkwam was hij echter de autosleutel vergeten, die zat nog in de broek die hij in Nederland had achtergelaten! Dit was helaas al de reservesleutel, de andere sleutel was hij de week ervoor kwijt geraakt toen hij alles spullen bij elkaar zocht om te gaan vissen. We moesten echter ook nog naar Oslo, om een nieuw paspoort aan te vragen. We gingen met de trein, gelukkig konden we alternatief vervoer regelen naar het station. De treinreis duurt vijf uren en is werkelijk adembenemend. Je reist door een sprookjesachtig winteravontuur, gaandeweg verandert de natuur van zeer ruig naar lieflijk heuvelachtig naarmate je dichter bij Oslo in de buurt komt. Op het station aangkomen moesten we ons haasten naar de tram, onderwijl nog ergens snel een kaartje kopend. Ik had alles van te voren op internet uitgezocht, google maps is dan ook bijzonder handig als je je moet orienteren in een stad waar je nog nooit bent geweest! De reden dat we ons moesten haasten was dat de Nederlandse ambassade, waar het paspoort moet worden aangevraagd, om twee 's middags al sluit, terwijl wij op zijn vroegst om kwart voor twee met de trein aan konden komen. Gelukkig hadden we een afspraak en was men op de hoogte dat we iets laten konden arriveren. Feiko had in Nederland al officiele pasfoto's laten maken, dat was hier nog een hele toer geworden. Zie maar eens in het Noors uit te leggen dat je ene oor er driekwart op moet staan en dat je hoofd niet groter dan 30 milimeter mag zijn en dat je niet mag lachen. Enfin, ook de aanvraag had ik thuis al uitgeprint en ingevuld, binnen vijf minuten was alles geregeld en stonden we alweer buiten. Daar reis je dan twee dagen voor, want de laatste trein terug op dezelfde dag was al vertrokken. Dat wisten we natuurlijk al van te voren, dus hebben we deze reis gecombineerd met een bezoek van Dorien, Jelmer en Rob. Zij zouden 's avonds om half twaalf aankomen op het vliegveld, waar ik voor ons allemaal een hotelkamer had geboekt. Feiko en ik hadden nog uuuuren de tijd voordat het zover was. We hebben wat inkopen gedaan in de supermarkt, en zijn langs het paleis van de koning gewandeld. In de winter is alles wat troosteloos, Oslo maakte dan ook niet veel indruk op ons. De winkelstraat interesseerde ons niet zo, dat we waren het er wel over eens dat het tijd werd om naar het hotel te gaan. Dat lag bij het vliegveld, 75 km verderop, voor ons gezien al een stuk op de terugweg naar huis. Het was nog niet zo eenvoudig om de juiste trein te vinden, want ik had geen flauw idee waar alle plaatsen lagen die op de borden aangegeven stonden. Later bleek er maar één trein per uur te stoppen op het vliegveld, het had niet veel gescheeld of we hadden een enorme omweg gemaakt.
Eenmaal aangekomen in ons bijzonder nette, veelkleurig modern maar ook met mazzel goedkoop hotel, waren we bekaf. De dagen ervoor waren we beide wederom ziek geweest en we waren die ochtend al om kwart over vijf opgestaan, geen wonder dat we moe waren na zo'n reis.
's Avonds arriveerden Dorien, Jelmer en Rob en het was meteen bijzonder gezellig. Het was ook al laat voordat we gingen slapen. 's Ochtends konden we ons verheugen op een extreem uitgebreid en overheerlijk ontbijt: tien soorten brood, losse bolletjes, vijf soorten yoghurt, allerlei ontbijtgranen, tien soorten kaas en evenveel vlees, alsook eieren, worstjes, bacon, gevulde tomaat met kaas, en drie soorten ingemaakte haring. Heel veel fruit, thee, koffie, vruchtensappen. Naar goed Nederlands gebruik hebben we dan ook een lunchpakket gemaakt, niemand die daar wat van zegt. Rob heeft zelfs speciaal daarvoor een tasje gevraagd bij de receptie. Misschien wel asociaal, maar het was ook zulk lekker eten allemaal!
Om elf uur vetrok de trein naar Åndalsnes, de eerste uren sneeuwde het, maar hoe dichter we bij huis kwamen hoe meer het weer opknapte. Als je de reis in deze volgorde aflegt zie je de meest spectaculaire natuur pas op het einde. Echt imposant, die steile bergen, gehuld in sneeuw, met half bevroren rivieren. Het laatste stuk gaat ook nog eens met een bijzonder comfortabele trein met heeeele grote ramen zodat je goed naar buiten kan kijken. Een mooi voorbeeld van de Noorse maatschappij : de koffiemachine in de trein was stuk. Als alternatief stonden er twee koffiepotten, met een bekertje en een briefje. Daar stond op dat men zich verexcuseerde dat de automaat stuk was, en dat koffie 20 kronen kost. In het bekertje zat al een behoorlijk bedrag. Wie heeft dat ooit in een Nederlandse trein gezien?
Deze dag was Feiko ook nog eens jarig, een extra cadeautje. Van mij kreeg hij een extra lang dekbed, zodat de kat 's nachts niet met zijn tenen kan spelen, haha!
Omdat de autosleutel ergens onderweg was in de post, namen we vanaf het eindstation Åndalsnes de bus naar Fjellstova om daar te gaan eten. De buschaufeusse zou echter één halte van te voren wisselen met een andere chauffeur, dus daar moesten we overstappen met al onze bagage. Je zou zeggen, dan loop je dat stukje toch, maar dat gaat niet over weg waar je tachtig mag rijden en de berm bedekt wordt door een halve meter sneeuw. Gelukkig had de buschauffeuse halverwege bedacht dat ze ook wel op Fjellstova kon wisselen, dus we werden daar voor de deur uitgezet. Natuurlijk hebben we overheerlijk gegeten. De volgende bus ging een uur later, maar gelukkig konden we meerijden met Harry die ons thuis weer afleverde. Ik was toen helemaal kapot en ben vroeg op bed gegaan. De volgende dag zouden we gaan skien als het weer het toe zou laten. Ik werd echter wakker met hoge koorts en heb de hele dag geslapen. Dorien en Jelmer zijn naar Fjellstova gelopen, door/over de sneeuw, dat was toch zwaarder dan ze dachten! Feiko en Rob haalden de auto op van het vliegveld, de sleutel was eindelijk aangekomen. 's Avonds was Feiko's verjaardagsfeestje. Ik had een opleving en het was erg gezellig.
Zondag was dan eindelijk de dag voor Jelmer, hij zou voor het eerst gaan skien! Ik had een leraar voor hem geregeld, die hem uitlegde hoe je moest remmen en glijden. Toen nam de leraar Jelmer meteen mee omhoog in de lift, om vervolgens de zwarte piste af te gaan! Nu is Jelmer heel wat gewend, maar zelfs voor hem was dit toch wel iets te extreem. Maar aan het einde van de dag, na vooral de blauwe piste te hebben gedaan, kwam hij als een volleerd skier naar beneden zeilen! Echt heel netjes. Dorien en ik hebben gelanglaufd, we hebben het een uurtje geprobeerd. Het waaide echter hard en de sneeuw was ook niet optimaal, bovendien had ik de dag ervoor nog ziek op bed gelegen, dus ik moest een beetje oppassen. We hebben echter lekker wafels gegeten bij de openhaard op Fjellstova, wachtend totdat Jelmer uitgeskied was.
Maandag regende en sneeuwde het, we hebben monopoly in het Noors gespeeld terwijl Rob en Feiko iets met de computer aan het doen waren. Halverwege de middag zijn we naar Vestnes gereden om daar boodschappen te doen. Veel anders was er ook niet te doen eigenlijk. Het weer was te slecht om met de boot het fjord op te gaan. Dinsdag hebben we het bezoek naar het vliegveld in Ålesund gebracht en was de minivakantie alweer voorbij. Veel te snel!

 Door alle regen was de sneeuw weer weg, maar dat duurt hier nooit lang. Volgens de weervoorspellingen zou er veel regen komen, ik had al een grapje gemaakt dat als je het om zou rekenen in sneeuw, dat er dan een halve meter zou vallen. Het bleek echter geen grapje, maar waarheid.

 Op weg naar Fjellstova

Plotsklaps zoveel sneeuw, waanzinnig! Nu is alles echter alweer weg, het is een paar dagen lang 15 graden geweest. Het voorjaar lijkt aan te breken, maar ik verwacht ook nog wel weer sneeuw. Dit jaar heeft de winter hier absurd lang geduurd, ook voor Noorse begrippen. In oktober begon het, en nu is het eind maart. Dat is zes maanden sneeuw in een gebied waar normaliter afwisseld wel en geen sneeuw ligt. Maar wij kunnen er wel tegen, geen moment heb ik gedacht: was het maar zomer. Die komt straks wel. Dat moet ook wel, want mijn bonen staan al in bloei!